Trójmiejski Portal Wycieczek
Pieszych i Rowerowych

"RAJD DA NA CZARNEJ" po czarnym zakoñczony planowo :)

Wedle mojej opinii rajd bardzo udany. Pozosta³ym uczestnikom chyba te¿ siê podoba³o. Pogoda i humor dopisa³y, drogi szerokie, kanapki smaczne, herbata z termosu ciep³a.
Relacja, zapewne wkrótce, bêdzie pod tym adresem:
http://www.dawrzeszcz.gda.pl/index.php/article/view/...

Trasa sto dwudziestego rajdu zosta³a wybrana tak, aby wêdrówka zakoñczy³a siê tak jak poprzednia, na stacji Rumia i aby by³a kontynuacj± tej sprzed dwóch tygodni, która równie¿ bieg³a czarnym szlakiem - szlakiem Zagórskiej Strugi. Drogê zaczêli¶my spod dworca w Wejherowie i obie trasy z³±czyli¶my u zbiegu ulic Kamiennej i Stefana Batorego, sk±d do peronu z którego odje¿d¿a³a nasza kolejka do Trójmiasta by³o ju¿ tylko kilka minut piechot±.
Pogoda by³a taka jakiej nale¿a³o oczekiwaæ, zgodnie z przys³owiem "w marcu jak w garncu": z pocz±tku piêkne bezchmurne niebo, o¿ywcze promienie s³oñca, przecinaj±ce korony drzew jak ¶wiat³o witra¿ w katedrze i padaj±ce na le¶ny trakt. Jednak pó¼nym popo³udniem s³oñce skry³o siê za szarymi chmurami i znów da³ o sobie znaæ zimowy ch³ód. Odchodz±ca pora roku, porozrzuca³a po lesie swe ¶lady: pod najni¿szymi ga³êziami ¶wierkowych zagajników, w zacienionych jarach i g³êbokich koleinach zalega³ tu i ówdzie ¶nieg.
W trakcie ka¿dego rajdu, przypadkowo, spotykamy zawsze jaki¶ pojazd o masie przekraczaj±cej masê samochodu osobowego - traktor, snopowi±za³kê, kombajn, walec... Tym razem na naszej drodze mogli¶my podziwiaæ ogromn± koparkê pracuj±c± dla przemys³u le¶nego. Dla takiej maszyny kilka k³ód, to jak gar¶æ s³omy dla cz³owieka. Piêkne i potê¿ne osi±gniêcie techniki!
Wêdruj±c przez rozleg³± przecinkê spotkali¶my biegaj±cego po niej w we³nianej czapce z pomponem i map± w jednej, a kompasem w drugiej rêce "starego wygê". W ka¿dym razie, na takiego wygl±da³. Okaza³o siê, ¿e rozstawia³ od punkty dla, maj±cych miejsce tego dnia, manewrów SKPT. Kilka takich punktów spotkali¶my na naszej trasie, wiêc zadzwonili¶my do naszej rajdowej kole¿anki Ani, która tego dnia wybra³a w³a¶nie nocny marsz na orientacjê. By³a tymi wiadomo¶ciami nieco zdziwiona, pó¼niej za¶ poinformowa³a, ¿e punkt nieopodal le¶niczówki, który dok³adnie jej opisali¶my, by³ punktem mylnym...
U koñca naszej wêdrówki, tam gdzie koñczy³ siê las, a zaczyna³y pierwsze zabudowania Rumii, spotkali¶my "m³odego wygê" (brak we³nianej czapki z pomponem, za to przepastna szara kurtka), przygl±daj±cego siê nam i id±cego wystarczaj±co wolnym krokiem, by wprawne oko domy¶li³o siê, ¿e czeka³ w³a¶nie na nas. By³ to Stefan, cz³owiek który zaciekawiony og³oszeniem na RWMie, postanowi³ wyj¶æ naprzeciw naszej grupie, by dowiedzieæ siê kim jeste¶my - i jak s±dzê - czy w ogóle jeste¶my.
Id±c ulicami Rumi wzbudzali¶my w niejednej mijanej osobie zdziwienie. Podczas gdy wszyscy kierowa

c.d. relacji skopiowanej ze strony wskazanej przez Autora Wiktora :

Podczas gdy wszyscy kierowali siê z dworca ku szkole, my pod±¿ali¶my w przeciwnym kierunku.
Ci "wszyscy" to przywo¿eni przez kolejne eskaemki uczestnicy nadchodz±cych manewrów. Có¿, my na szczê¶cie, mogli¶my spêdziæ t± noc we w³asnych ³ó¿kach.
Wracali¶my do domów u¶miechniêci, z twarzami ogorza³ymi od wiosennego s³oñca i zimowego wiatru. Zapewne za kilka lat tu wrócimy!

Wiktor Jesionek

Wiktorze dziêkujê za wspomnienie w relacji "m³odego wygi" którego dostrzeg³o
Twoje wprawne oko :)


Ciekawe , czy Wiktoria bêdzie równie mi³osierna dla Janusza ?